Op een oud fonteintje vlakbij de poort naar de Greyfriars Kirk staat het beeldje van de Skye terriër die 14 jaar lang bij het graf van zijn overleden baas John Gray zat. De hond werd verzorgd door de burgers van de stad en hij werd ook ingeschreven als inwoner van de stad om te voorkomen dat hij als zwerfhond zou eindigen. Op 1 oktober 2013 is er een restoratiespecialist ingehuurd om het beeldje schoon te maken en opnieuw in de was te zetten en er een patina laag op aan te brengen, omdat vooral zijn neus ontzettend afgesleten was, doordat iedereen hem daar aait.
Op het kerkhof van Greyfriars Kirk vindt u de grafsteen van Bobby en van zijn baasje John Gray. Het is echt een prachtig kerkhof met de grafstenen/monumenten aan de rand gewoon tegen de huizen aangebouwd.
Het verhaal van Bobby en zijn baasje luidt als volgt: In 1850 kwam een herder John Gray naar Edinburgh. Hij ruilde zijn herdersstaf in voor een gummiknuppel en ging als politieman (Bobby genoemd) werken. Edinburgh was in die tijd niet een plaats voor bangeriken, maar Gray en zijn hond Bobby patrouilleerden onverschrokken. Ze vonden onderdak in Cowgate, een smal steegje vlak bij de grote brug, dat zijn naam te danken had aan het feit dat het uitkwam bij de stadsmuren, waar buiten de weilanden waren waarop de koeien stonden. Het was een hele slechte buurt. Er werd op Grassmarket veel gehandeld in o.a. lijken en ze hielden er ’s nachts toezicht. Als de dienst er op zat bezochten ze een eetgelegenheid vlak bij de Greyfriars Church, waar ze graag geziene gasten waren, vooral Bobby was favoriet bij de kinderen. Omdat de sanitaire voorzieningen heel slecht waren, was het sterftecijfer in die buurt heel hoog en ook John Gray stierf aan TBC in 1858.
Foto: Grassmarket Mission
Bobby liep vooraan in de begrafenisstoet n aar het kerkhof en ontsnapte ’s nachts uit het kosthuis en vond de weg terug naar het graf van zijn baasje. De volgende morgen werd hij ontdekt en van het kerkhof gejaagd, maar keer op keer vond hij een andere manier om toch weer bij het graf te komen, zodat de kerkvaders het opgaven en hem daar de wacht lieten houden. Na een poos was hij heel beroemd en bezoekers kwamen hem altijd wat eten brengen en zelfs de voormalige collega’s van de politie kwamen regelmatig langs als ze hun ronde deden.
Foto van Edinburgh’s Museums and Galleries
Als u om 1 uur ’s middags het kanonschot wel eens gehoord hebt, zult u weten dat veel mensen van het geluid schrikken, maar voor Bobby was het het signaal dat zijn nieuwe vriend William Dow, een kastenmaker, er aan kwam om hem mee te nemen naar ‘ John Traill’s Temperance Coffee House’ om wat te eten. Bobby kreeg altijd een pie. Hier gingen Gray en Bobby ook vaak naar toe om te lunchen. Dit is nu Greyfriar Bobby’s Bar naast de ingang naar het kerkhof.
Dit ging een aantal jaren zo door, tot een onaardige inwoner van Edinburgh bij de autoriteiten meldde dat het zo toch echt niet kon en dat Bobby geen penning had en ook geen eigenaar en hij werd daarop gearresteerd, wat een opstand veroorzaakte onder de bevolking van die buurt. Er werd uiteindelijk geld opgehaald zodat er een penning voor hem gekocht kon worden, die hem met veel ceremonieel vertoon omgehangen werd door de burgemeester van Edinburgh (Lord Provost) Chambers. De penning hing aan een koperen halsband en had de inscriptie: ‘Greyfriars Bobby, from the Lord Provost 1867 Licensed’ . Bobby’s halsband is tentoongesteld in het Museum of Edinburgh. Bobby bleef tot zijn dood in 1872 bij het graf zitten van zijn voormalige baasje.
Men zegt dat hij stiekem begraven is in een rustig hoekje van Greyfriars kerkhof op ong. 75 m. afstand van het graf van zijn baasje John Gray.
Barones Burdett-Coutts was bang dat Bobby in de vergetelheid zou raken en liet een bronzen Bobby maken door de beroemde beeldhouwer William Brodie. Het staat op een fonteintje van graniet op de hoek van George IV Bridge en Candlemaker Row tegenover de ingang van Greyfriars Kirk.
Nog later werd er een steen gezet bij de ingang met de volgende tekst:
Greyfriars Bobby.
Gestorven 14 januari 1872, 16 jaar oud.
Laat zijn Loyaliteit en Toewijding een les zijn voor ons allemaal.
In 1961 maakte Walt Disney de film ‘Greyfriars Bobby’ , die gebaseerd was op het kinderboek met de zelfde naam van Eleanor Atkinson.
Kijk voor nog een andere bijzondere verhaal over Edinburgh op: Burke & Hare, de lijkenpikkers van Edinburgh
Tina Somberg 
Pingback: Een wandeling in een bijzonder mooi stukje Edinburgh: The Dean Village Stockport Walk | Tina Somberg