Papegaaiduikertje waarom heb je zo’n grote snavel?
Atlantische papegaaivogels zijn zeevogels uit de alken familie. Ze zijn zwart met een witte buik en gezicht, een spanwijdte tussen 47 en 63 cm en een kort staartje. Ze hebben grote sterke oranje poten (om goed te kunnen landen en graven) en zijn ong. 20 cm. als ze rechtop staan. Ze vallen op door hun grote kleurige snavels. Die zijn heel groot omdat ze dan veel kleine visjes tegelijkertijd mee kunnen nemen. ( ong. 10). Bij de meeste vogels zijn de mannetjes mooier dan de vrouwtjes, maar bij papegaaiduikers is er nauwelijks verschil.. Het mannetje is ietsjes groter. That’s it.
Ze hebben hele goede schutkleuren, zodat hun vijanden hen niet goed kunnen zien
Hoewel wij de papegaaiduikers natuurlijk meestal op land zien, brengen ze de meeste tijd in hun leven door op zee. Door hun zwarte ruggen is het voor de grotere vogels die hen graag verschalken, heel moeilijk om hen te zien tegen het donkere water en door hun witte buiken is het voor vissen, die dol op hen zijn moeilijk om hen te zien tegen de lichte lucht.
Volwassen papegaaiduikers eten heel veel per dag
Ze eten kleine visjes, plankton en kleine inktvisjes, maar ook zandaaltjes eten ze graag. Ze hebben ong. 40 visjes per dag nodig. Ze duiken diep het water in en gebruiken hun vleugels om in beweging te komen en blijven. Ze duiken soms wel 15 m. en kunnen ong. 1 minuut onder water blijven. Dit gebeurt meestal ’s morgens en dat kost heel veel energie, dus moet er veel voedsel in. De rest van de dag zitten ze dan meestal vrij rustig aan wal.
Papegaaiduikers verjagen de konijnen vaak uit hun holen en gebruiken dat als hun nest
Ze komen als het tijd is om te paren terug naar dezelfde rotsen waar ze het jaar ervoor waren en gebruiken dan hetzelfde nest. Ze pikken naar de konijnen en verjagen hen. Soms bouwen ze een hol op grashellingen. U verwacht vast een ‘vogelgeluid’ maar het geluid dat papegaaiduikers maken lijkt op het loeien van een koe.
Ze zijn hun hele leven monogaam
Dat lijkt romantisch, maar de eigenlijke reden is de bovenstaande: ze keren ieder jaar terug naar het zelfde nest.. Ze ontmoeten elkaar daar weer, bevestigen hun band door heel dicht bij elkaar te komen, allebei met hun koppen te schudden, waarbij hun vleugels dan tegen elkaar kletteren. Ze nestelen nooit in hun eentje, maar altijd daar waar ook andere stelletjes zijn.
Een stelletje legt per jaar 1 ei en de puffling komt na ong. 40 dagen uit het ei
Ze zien er nog niet zo bijzonder uit met hun grijzig/zwarte kleur en grauwe snavel. Na ong. 6 weken vertrekken ze naar zee, wat nog wat onhandig gaat want ze kunnen dan nog niet goed vliegen. Ze doen dat dan ook ’s nachts, zodat vijanden hen niet kunnen zien. Ze blijven ong. 3 jaar op zee en keren dan naar hun geboorteplek terug.
Ze hebben veel vijanden, dus voorzichtigheid is geboden
Ze zijn maar klein en er zijn dan ook best veel grotere vogels, die achter hen aanzitten en proberen hen te verorberen. Grote jagers zijn hun grootste vijanden, maar ook meeuwen vallen hen aan en op land zijn het de katten, honden, hermelijnen en ratten, die op hen jagen.
In de winter zijn het gewoon weer hele saaie vogels
’s Winters trekken de papegaaiduikers weer naar de zee, en verliezen veel van hun opvallende kentekens. De kleur op hun snavels verdwijnt de mooie kleurtjes rond hun ogen verdwijnen en wat rest is een onopvallende vogel. Ze trekken ver weg in de winter. Men signaleert hen vaak in Italië, Portugal, Spanje, Noord Afrika en Newfoundland.
Waar in Schotland hebt u veel kans om papegaaiduikers te zien tussen april en eind juli?
De eilanden in het verre noorden: Orkney en Shetland, Isle of May bij Kingdom of Fife, het eiland Lunga in het westen, de noord/westkust van het vaste land. En in mindere mate komen ze op heel veel andere plaatsen langs de west en noordkust voor.
Een echte belevenis, want ze zijn zo niet bang voor mensen, dat je heel dicht bij kunt staan of zitten. Ze storten gewoon ter aarde, duiken het hol in, springen er weer uit, gaan even vliegen en storten dan weer neer. Heel komisch!
Tina Somberg 