Toen 2 van onze vrienden vorig jaar inschreven op de groepsreis Schotland en ontzettend enthousiast terugkwamen, vatten zij het idee op dat we wel met zijn 7en op reis konden gaan en dat ik het zou organiseren. Zo gezegd zo gedaan. Een voorstel gemaakt, dat tijdens een gezellig samenzijn bekeken werd, alles geboekt en het hele programma gemaakt. We waren allemaal heel enthousiast en vonden het maar heel vervelend dat we dit in november 2016 al geboekt hadden, maar de reis pas in september 2017 gingen maken. U weet wel: Geduld is een schone zaak ………..
Vlak voor kerst kreeg 1 van onze vrienden een behoorlijke hersenbloeding en het zag er allemaal aanvankelijk niet rooskleurig uit. Afwachten maar. In het voorjaar kwamen zij met de vraag of de reis toch door zou kunnen gaan, omdat hij best goede vorderingen maakte en er zo naar uitkeek. Dit zou natuurlijk wel betekenen dat het programma aangepast zou moeten worden, dat de rolstoel mee moest, er alleen hele korte, vlakke wandelingetjes gemaakt konden worden, er in de B&B een kamer op de begane grond moest zijn en de bezienswaardigheden zo uitgekozen moesten worden, dat het voor ons allemaal te doen was. Je bent vrienden of niet en natuurlijk ging ik alles onderzoeken en rolde er een deels afwijkend maar toch prachtig programma uit, waar we allemaal aan mee konden doen.
En op vrijdag 8 september was het dan zover. Rolstoel inleveren op Schiphol, met de KLM rolstoel naar het vliegtuig, met voorrang aan boord en in Edinburgh het omgekeerde. Duurt allemaal iets langer, maar perfect geregeld. Het 9 pers. busje opgehaald en off we went! Eerst over de nieuwe brug over de Firth of Forth, die net deze week geopend was en daarna richting Blair Atholl door een glooiend, steeds wat 
woester wordend landschap. De B&B was helemaal prima, we voelden ons zeer welkom en ’s avonds liepen we zowaar naar de pub voor ons warme hap. Twee mannen met stok (we noemden hen The Muppets), twee dames, die ook niet al te lang konden wandelen en nog 3 fitte 60ers, een bonte verzameling!
Zaterdag eerst een bezoek aan het sprookjesachtige witte Blair Castle en ’s middags naar Pitlochry waar Highland Games waren. Wat een belevenis, je weet gewoon niet waar je het eerst en het laatst naar moet kijken, want er gebeurt van alles tegelijk. Hardlopen, fietsen, verspringen, bands die optreden, doedelzakspelers, danseressen, er worden palen gegooid, hamers geslingerd, touw getrokken. Schitterend!
Zondag een lange tocht door het prachtige Cairngorms National Park: woest, stil, uitgestrekt, hoge bergen, schitterend uitzicht. Iedereen genoot met volle teugen. Intussen vertelde ik de geschiedenis van Bonnie Prince Charlie en the Jacobites en de bittere strijd tegen de Engelsen, die uiteindelijk in Culloden Moor beslist werd. Voor de Highlanders brak een hele moeilijke tijd aan, waarin zij niet veel meer te zeggen hadden onder het Engelse bewind. Genoten van de tentoonstelling en het slagveld en door naar Ullapool. De B&B lag aan het loch en we 
hadden allemaal uitzicht op het meer en zagen de veerboot naar Lewis een paar keer per dag voorbij komen.
Maandag: het Geopark met de bijzondere aardlagen, bergen en de single track roads richting Atlantische Oceaan en dan weer landinwaarts. Voor ons allemaal de spectaculairste dag met uitzichten van hier naar Tokio. Stonden nog lekker in de file, want de koeien vonden het weggetje veel beter dan de bermen en het duurde wel even voor we er langs konden.
Dinsdag: de subtropische Inverewe Garden met planten uit de hele wereld. Er stond nog heel veel in bloei met sprekende kleuren en prachtige bloeivormen. Bijzonder! Tussen de imponerende Torridon bergen door naar het meest gefotografeerde kasteeltje Eilean Donan en langs de Five Sisters richting Fort William en onze favoriete B&B in Banavie, die we met haar 4 kamers helemaal voor ons zelf hadden. 
Lekker lichte en ruime kamers, fijne badkamers en ’s morgens een heerlijk uitgebreid ontbijt met veel keus.
Woensdag: een tocht over het schiereiland Ardnamurchan en even rondgescharreld op het strandje bij de ruïne van Castle Tioram, schelpjes gezocht en met het pontje terug naar het vaste land, waar we 
nog even gingen kijken bij de tentoonstelling over Glencoe Massacre in het Visitor Centre in Glencoe.
Donderdag via het bijzondere bouwwerk dat lijkt op het Capitool hoog boven Oban naar een andere kleurige tuin Arduaine Garden naar Inveraray, waar we even rondscharrelden en lekker even wat aten. Toen over de Rest & Be Thankful Pass naar onze laatste B&B in
Arrochar. Ook hier weer prima kamers, prachtig uitzicht en ’s morgens een lekker ontbijt.
Toen ik ‘s avonds in wilde checken, kwamen we er achter dat het vliegtuig 1 uur en 40 min. eerder ging vertrekken dan geboekt was. Balen, maar wat een geluk dat we het merkten anders hadden we de vlucht beslist gemist, want met de rolstoel perikelen duurt het allemaal best wat langer dan normaal. Gelukkig konden we toch nog een mooie tocht maken door een deel van het Trossachs National Park en een stopje maken bij The Kelpies, voor we het busje weer inleverden en naar het vliegveld gebracht werden. Een laatste prachtige cappuccino en vliegen maar! Wat een heerlijke week en wat hebben we genoten van de verschillende landschappen, de B&B’s, het lekkere eten en drinken, de scones, taarten in alle maten en smaken en …… van elkaar.
Tina Somberg 