Leve de wandelvakantie met bagagevervoer en The Cateran Trail in Schotland in het bijzonder!

Vorig jaar liepen we voor het eerst een langeafstandspad in Engeland: The Dales Way en we waren verkocht! Wat een heerlijke manier om vakantie te vieren: je overnacht in goede B&B’s of Inns, je koffer zet je buiten je kamer en ’s middags staat hij weer bij het volgende accommodatieadres klaar en  het enige dat je ’s morgens na je ontbijt  hoeft te doen is de wandelschoenen aantrekken, je dagrugzakje  inpakken en gaan.  Geen zorgen, niets te plannen, gewoon lekker op je gemak genieten van de omgeving. Super!

Deze keer kozen we voor The Cateran Trail  van iets meer dan 100 km. die we in 5 dagen liepen en we kozen bewust voor dit langeafstandspad omdat het een vrij rustig gebied is en niet zo toeristisch en hij eindigt op het zelfde punt als waar hij begint. Geen gedoe met de terugreis per o.v. naar je auto, die ver weg staat.

De Caterans waren veedieven, die vaak met grof geweld de kuddes koeien aanvielen, die door hun begeleiders naar de veemarkten gebracht werden. De spanningen liepen soms zo hoog op dat het bloed rijkelijk vloeide.

Wat een geweldige 5 dagen waren het: zon, blauwe lucht, groen, heuvelig en soms iets meer dan heuvelig, eindeloos veel schapen (vele malen meer schapen dan mensen), kleine gehuchtjes met een paar huizen, een kerk en natuurlijk een pub/Inn en uitzicht van hier tot Tokio.

Op de eerste wandeldag van Blairgowrie langs de rivier en velden vol ‘geurende’ wilde knoflook naar Bridge of Cally, waar we heerlijk wat konden uitrusten onder het genot van een drankje, voor we een aardig klimmetje moesten maken tussen de knalgele gaspeldoorn struiken en aangestaard werden door vrij schuwe schapen, lammetjes en koeien. Na 24 km. streken we neer op ons eerste adres, de gezellige Strathardle Inn. Aardige eigenaars, een goede kamer en ze hadden een ruime keus aan maaltijden. Prima!

We bleven hier 2 nachten omdat het hotel op de volgende bestemming afgebrand was, dus nu hoefden we zelfs onze koffers niet klaar te zetten. Wat een bofkonten! En weer prachtig weer.

Het eerste stuk van dag 2  vond ik vrij saai met eindeloos veel aangeplante dennen. Gelukkig hielden die ook weer op en toen kregen we mooier uitzicht. Het ging vandaag eigenlijk de hele dag omhoog. Niet verschrikkelijk, maar we bereikten wel het hoogste punt van de hele wandeling. Gelukkig stond er veel wind, anders waren we bezweken onder de zon, die zo veel warmte gaf. Dit zul je niet vaak horen van mensen die in Schotland geweest zijn. Lekker PUH!

Zo nu en dan gestopt en zitten kijken, lezen, eten, drinken, lekker ontspannen. Het was maar 9 mijl  ( ong. 14 km.) en om 15.00 zouden we opgepikt worden door de eigenaresse van de Strathlardle Inn, dus tijd zat. Ze was er precies op tijd, dus waren we ook lekker vroeg terug, waar de drankjes ons toelachten.

Op de derde dag werden we door de eigenaar
naar Spittal of Glenshee gebracht waar ons volgende stuk begon. Vandaag weer een langere wandeling van ong. 24 km.In het begin was het nog aardig winderig, maar al snel weer bloedheet. Prachtige uitzicht op de bergtoppen, weilanden, moor, bos, eigenlijk van alles wat.

We kwamen helemaal geen andere wandelaars tegen. Het was dan wel lang maar niet zo zwaar omdat er nauwelijks modder was en niet zo veel klimmen.

Nog langs 2 totaal verschillende kasteeltjes gekomen. Een privé en niet toegankelijk en de andere was verbouwd tot prijzige vakantie appartementen.

En ook nog een goede daad gedaan. Een lammetje blaatte zo erg en hard dat we gingen kijken. Zat met zijn kleine hoorntjes vast tussen het draad van de omheining. Barry heeft hem bevrijd.

Later zagen we waar vastzitten tot kan leiden: een helemaal uitgedroogd dood hert hing tussen een omheining. Ook hij had vastgezeten en kon zichzelf niet bevrijden.

We kwamen nog langs 2 prachtig blauwe meren (ze zijn natuurlijk niet blauw, maar de strakblauwe lucht deed het wel zo lijken!).

Om ong. 17.30 kwamen we in ons hotel in Glenisla. Het is een gehuchtje dat bestaat uit een  hotel, een paar huisjes, een kerk + kerkhof en that’s all. Best oud pand. Onze kamer is prima maar heel klein. De koffers konden gelukkig in de kast anders had het niet gepast. Eerst mail gecheckt etc. en toen heerlijk gegeten.

Dag 4:  om ong. 9 uur op pad. Eerst even de vesten/truien aan, maar die konden na een stukje klimmen al snel uit. Vandaag geen spectaculaire uitzichten over bergen maar weilanden, schapen (alsof we er nog niet genoeg gezien hadden), koeien (alsof we er nog niet genoeg gezien hadden, knalgele gaspeldoorn (alsof we er nog niet genoeg gezien hadden), en hele mooie luchten, met kleine witte wolkjes die steeds groter werden en vreemde vormen hadden.

Natuurlijk was het wel mooi, maar de route ging grotendeels over asfalt weggetjes en die lopen wel gemakkelijk maar toch maar liever groene paadjes. Die waren er ook, tussen bomen door, langs omheiningen, mooi! Het laatste stuk was 1 lange  flinke afdaling en toen stonden we in Alyth. Een vrij groot dorp. Eerst naar de B&B. Aardige oudere mensen, een beetje apart, maar dat maakt niets uit.

De kamer was zo Engels als maar kan: bloemetjes behang, met bloemetjes rand, bloemetjes dekbedden en kussenslopen, bloemetjes gordijnen. Gelukkig allemaal bijpassend, dus eigenlijk best mooi. Heerlijk gegeten in Alyth Hotel en ook heel lekker gedronken. Enigszins aangeschoten liepen we terug naar onze B&B, tanden gepoetst, nachtspul aan en om 21.30 lagen we al te snurken. Schandalig gewoon!

De laatste dag: een flinke afstand van 24 km.

De weersvoorspelling was een beetje onzeker, dus toch de jassen maar mee, maar we vertrokken met strakblauwe lucht en de zon deed haar uiterste best. Eerst Alyth Hill op, die we gisteren helemaal afgedaald hadden en toen eigenlijk zonder al te veel inspanning via prachtige groene velden, kleine paadjes, asfalt weggetjes naar Bridge of Cally, waar we op de heenweg ook langs kwamen. Koffie/sap en een stuk wortelcake genomen en lekker uitgerust.

Toen was het nog maar 8.5 km., een makkie toch? Ook hier eerst flink omhoog en daarna wat op en neer zonder al te veel problemen. Om ong. 17.00 liepen we Blairgowrie binnen. Natuurlijk even een selfie bij het begin bordje en door naar de B&B. Viel nog wel even tegen want dat was nog ong. 20 min. lopen.  Mooie B&B, hele aardige oudere eigenaresse en prima kamer met een aparte badkamer. Om toch  wat privacy te hebben kunnen we een gordijn dichtdoen wat ons deel van hun privé deel afsluit. In de lounge staat koffie, thee en is de t.v. Heel even gezeten en toen naar de eerste B&B gelopen waar we onze auto hadden laten staan. Was ook ong .20 min. lopen. Auto geparkeerd en meteen weer ong. 20 min. lopen naar het centrum om te eten. Slecht gepland. We hadden vanmiddag gewoon de auto op moeten halen toen we aankwamen, maar ja de beste stuurlui staan aan wal.

Weer heerlijk gegeten in Cargyll’s Bistro.  Het was er weer druk. Populair tentje.

Conclusie van de Cateran Trail:  verwacht geen spektakel, wel een heel lieflijk gebied met zo nu en dan ruige stukken, heel rustig en landelijk en aardige bewoners en alles bij elkaar heb je dan een heerlijke wandelvakantie, die ik iedereen aan kan raden. Je moet wel goed over stiles (trapjes) kunnen klimmen, we telden er ruim 50 variërend van 1 trede tot 12!

Wilt u deze The Cateran Trail ook maken, stuur een berichtje en we regelen het voor u.