De TravellingWELL.nl Groepsreis naar de Highlands of Scotland en Bonnie Loch Lomond van 2 okt. j.l.

Je zou verwachten, dat een reis die je in het voorjaar ook organiseerde, een tweede keer min of meer het zelfde zou zijn, maar tot mijn grote verbazing was hij toch weer heel anders.

Een ander seizoen (nu begrijp  ik  ineens  waarom we een bruine, herfstkleur bus meekregen),  kleuren die uiteenliepen van grijzig tot beige, bruin,felrood en oranje,   andere planten waaronder enorme dahlia’s, mannetjes herten die brullend op jacht waren naar de vrouwtjes, storm en regen afgewisseld door zon en windstille dagen, ’s morgens slechts 4 graden, maar dan had je  wel prachtige heldere luchten, de beroemde stoomtrein The Jacobite reed en we deden de reis in de omgekeerde volgorde, wat weer een heel ander beeld geeft.

Tijdens de zomervakantie in Schotland had ik een heel stil, dromerig kerkje met kerkhof gevonden hoog op een heuvel en omringd door veel hogere heuvels/bergen, een prachtige plek die we nu ook bezochten.

We gingen ook naar de hoogstgelegen whisky distilleerderij, kwamen dichtbij een schuimende waterval en we sloten de reis af met een diner in een restaurant met 2 rosetten, waar onze toch wel hoge verwachtingen niet helemaal uitkwamen, de hoge prijs wel.

 

De gasten van deze reis vonden hem ook nu weer zo mooi en afwisselend en met zoveel overrompelende natuur, dat we hem volgend jaar weer op het programma zetten, want waarom zou je iets weggooien dat zo gewaardeerd wordt?

Als ik iedere dag weer helemaal zou bespreken zou ik iets te veel in herhalingen vervallen, omdat de eerste reis De Mysterieuze Highlands of Scotland en Bonnie Loch Lomond uitgebreid besproken is. En wilt u het programma zoals het nu uitgevoerd is  helemaal lezen dan kan dat in detail (zie verder op).

De onderdelen die nieuw waren of bijzonder zijn natuurlijk wel de moeite waard, dus beperk ik me daar toe.

Tijdens onze boottocht met Cruise Loch Lomond op de Queen of the Lakes: Loch Lomond regende het in het begin behoorlijk en had het personeel een beetje medelijden met ons omdat we niet aan dek konden staan. Zij draaiden zeer enthousiast het bekende lied The Bonnie Banks of Loch Lomond en andere Schotse liederen en moedigden ons zelfs aan om met de beentjes van de vloer te gaan. Dat kon ook gemakkelijk, want we waren de enige gasten, maar we deden het niet, wat een bangeriken zijn we toch!  Gelukkig werd het snel droog en konden we toch buiten genieten van het schitterende uitzicht over het meer.

De vorige keer bij Dumbarton Castle, een enorme burcht die uit de omringende bergen lijkt te zijn gehakt, was het wat druilerig maar nu scheen de zon en beklommen we allemaal de vele vele treden en werden beloond met schitterend uitzicht op de brede Clyde en we verorberden onze lunch zelfs buiten, een buitenkansje.

Mijn gasten hadden niet zo veel vertrouwen in een bloeiende Geilston Garden, maar waren blij verrast dat er volop kleuren waren in deze kleine maar zo fraaie tuin van The National Trust for Scotland.

Op weg naar de Highlands brachten we een bezoekje aan Oban, waar hoog boven het stadje McCaig’s Tower staat, een enorm rond gebouw, dat heel erg doet denken aan het Capitool. Omdat er naar toe lopen wel heel erg inspannend zou zijn en voor zeker één gast onmogelijk besloot ik om hen er in ons busje naar toe te brengen en vertrouwde geheel op mijn navigatie systeem. Had ik dat maar niet gedaan, wand die bracht ons dus in een kronkelend smal straatje met aan beide kanten geparkeerde auto’s. Wat waren wij opgelucht toen we toch op een heel klein schrammetje op de bumper na, weer beneden waren. Ik kan u verzekeren dat ik niet meer geheel okselfris was. Het ergerlijke was dat ik gewoon de borden kon volgen en we vervolgens via een hele goede weg  naar boven konden rijden.  Vanaf dat moment deed ik niet meer vanzelfsprekend wat mijn vriendelijke meneer in het navigatie systeem zei! Het uitzicht was gelukkig prachtig!

Tijdens onze tocht langs de hele stille kant van Loch Ness, hoorden we terwijl we in de auto zaten het gebrul van hitsige mannetjes herten. We stopten meteen en ja wel: daar stond er een en  loeien maar, een schitterend gezicht.

Ik kon deze keer het tempo aanhouden wat de navigatie voor mij bedacht had en toen hadden we ineens ook nog tijd om een wandelingetje te maken naar een uitzichtpunt boven de Foyers Fall op een hele stille plek. Die houden we er in, want je kwam er zonder al te veel inspanning en zeer de moeite waard.

Op de dag van rit in The Jacobite zette ik mijn gasten ’s morgens op de trein en reed heerlijk in mijn eentje over de Road to the Isles richting Mallaig. Het was ontzettend koud, maar zo helder dat er fenomenaal uitzicht over het loch en de bergen was. Wat is dat toch overweldigend. Ik moest steeds weer stoppen en weer even kijken en klikken. Fantastisch. Maar ik moest natuurlijk wel op tijd bij het Glenfinnan Viaduct zijn om de trein op de foto te zetten en gelukkig staat hij er prachtig op.

Door naar Mallaig om de gasten op het station weer te ontvangen na hun mooie, maar koude tocht, want er was geen verwarming in de trein, waar we niet op gerekend hadden. Dorpje lekker verkend in de zon en door naar Castle Tioram aan het eind van een single track weggetje of bijna een karrenspoor.  We scharrelden heerlijk rond op het strand, deden een stukje van een wandeling en kwamen helemaal tot rust.

Op de laatste dag in Spean Bridge was ons favoriete The Old Station Restaurant  gesloten en konden we alleen naar het restaurant met de 2 rosetten: Russel’s. Dat leek ons wel wat om de reis in stijl af te sluiten. Er waren echter een paar kleine eters bij, waaronder ik zelf, die eigenlijk graag een voorgerecht en een nagerecht wilden. Er werd ons op zeer besliste wijze duidelijk gemaakt door de eigenaar, die er bij gehaald werd, dat dat toch echt niet de bedoeling was. Daar was de kok te duur voor, bla bla bla, maar gemakshalve vergat hij dat de prijs van een voorgerecht + nagerecht even hoog was als van alleen een hoofdgerecht.  “So what’s the point?” Maar wat ik ook zei, we moesten minimaal een hoofdgerecht, dus dat deden we toen maar. Het smaakte goed, maar niets beter dan de maaltijden in The Old Station, alleen wel een keer zo duur. De eigenaar was geloof ik een beetje bang dat ik openbaar zou maken wat ik van hun service vond en kwam ineens met een extra tussen gerechtje aanzetten op kosten van de zaak en maar slijmen. Bah! Alles in het programma blijft er in, op dit restaurant na, dat staat wel vast.

Op de terugreis naar Edinburgh naar het kerkhofje Cille Choirille (alleen de naam is al mooi), waarover de meningen unaniem positief waren: de plek op de heuvel, de soms prachtige stenen en kruisen en het uitzicht, we werden er stil van.

Dalwhinnie Distillery aan het eind van het dal lag er prachtig bij in de wildernis. We kregen een rondleiding, met vrij zakelijke uitleg waarin het proces helemaal duidelijk werd, maar ik heb toch liever een lekker smeuïg verhaal met wat humor. De whisky scheen lekker te zijn en het chocolaatje zeker!

En toen was deze 7 daagse reis door prachtig Schotland al weer afgelopen en werd het busje ingeleverd en vlogen we terug van Edinburgh naar Schiphol.

Moe, het hoofd vol indrukken, de camera’s roodgloeiend door de overuren, maar allemaal zo tevreden over wat we gezien en gedaan hadden.

Rest mij nog om  Fascadail House en Distant Hills waar we verbleven te vermelden en waar we ons zo welkom voelden, maar ook  TheVillage Inn en The Old Station Restaurant, waar we zo vriendelijk bediend werden en het eten zo lekker smaakte.

A special thanks to Anne & Kevin from Fascadail House and Peter & Lesley from Distant Hills: “Ceud Mìle Fàilte! Hope lots and lots of people will find your B&B’s and feel as welcome as we did during our first and this trip”

Voor herhaling vatbaar en dat doen we dus ook aan het eind van juni 2015. Interesse? Kijk regelmatig op www.travellingwell.nl, want als de datum bekend is wordt dat ogenblikkelijk vermeld.