Northumberland met Visit Britain

Vorige week  verkende ik  tijdens een 3 daagse trip voor touroperators en reisbureaus, die georganiseerd werd door Visit Britain, het prachtige Northumberland. Ieder jaar weer stelt Visit Britain zo’n reisje samen en stelt ons daarmee in de gelegenheid een gebied in Engeland wat beter te leren kennen en kennis te maken met eigenaars of personeelsleden van de attracties, hotels en restaurants die hier aan mee werken.

Samen met 15 Nederlandse en Duitse vertegenwoordigers van zeer diverse organisaties bezochten we prachtige plekken, lunchten in echt Britse pubs en overnachtten we in mooie hotels.

En ik van te voren maar denken, dat ik het gebied al vrij goed kende! Ik was bijna overal geweest, maar kwam er achter dat ik lang niet alles gezien heb en schitterende plekken gemist had. Echt inspirerend en voor dit gebied ga ik zeker een reis samenstellen, zodat anderen ook kunnen genieten van dit deel van Engeland.

We begonnen met een bezoek aan Newcastle. Ik kende het alleen van het er door heen reizen op weg naar Schotland, maar deze stad is meer dan de moeite waard.

De prachtige bruggen over de Tyne, het spectaculaire museum The Baltic, mooie straatjes, gezellige pubs, het voetbalstadion, het Life Science Centre, Grainger Town met de mooie gebouwen van goudgeel zandsteen, Laing Art Gallery, het kasteel waar je vanaf het dak prachtig uitzicht hebt, Sage Gate van dezelfde architect als de Augurk in Londen en de bijzondere Milennium Bridge, die als een soort schelp open gaat.

Kortom een dagje in deze stad is een prachtige afsluiter of een mooi begin van een reis!

 

 
Vervolgens reden we naar Hadrian’s Wall, waarvan de eerste stenen nog in een buitenwijk van Newcastle liggen. Een indrukwekkende herinnering aan wat die arme huurlingen uit het middellandse zee gebied aan hebben gelegd. Wat zullen ze het koud gehad hebben in dit meestal winderige deel van noord Engeland! Wij werden bijna weggeblazen toen we vanaf de parkeerplaats naar Housesteads Museum liepen! Hier zagen we o.a. nog hele gave overblijfselen van de latrines: een gezellige boel moet dat geweest zijn, zo allemaal naast elkaar je behoefte doen, terwijl je gewoon door kon gaan met je gesprek!

 
Aan het eind van de dag maakten we nog even foto’s van Alnwick Castle van de machtige Percy familie, die 10% van Northumberland in bezit hebben. In het dorpje staat een grote zuil met een leeuw die de staart rechtuit houdt. Het verhaal gaat dat als de staart niet meer rechtuit staat, de Percy Familie gevallen is!
Alnwick Gardens was gesloten maar we mochten ’s morgens met Jan, onze fantastische Blue Badge Guide, toch even naar binnen om de schitterende Cascades te bekijken en om het bijzondere Treehouse restaurant te lopen. Zie artikel over het Treehouse.

 

Op naar Lindisfarne over de weg, die bij vloed verdwijnt. Je moet echt goed op de tijd letten, want het waarschuwingsbordje met een auto die half onder water staat, staat er natuurlijk niet voor niets! Toch komen er per jaar nog steeds een paar automobilisten en motorrijders in de problemen, omdat zij denken dat de wetten der natuur niet voor hen gelden. Het is een heerlijke plek om rond te dwalen met het kasteel vlak bij de kust en de overblijfselen van de Abbey waar de heilige Cuthbert een belangrijke rol speelde. Toen de Vikingen kwamen en de hele boel afbraken werd het lichaam van Cuthbert snel verhuisd naar een veiliger plek en later werd speciaal voor hem de mooie kathedraal in Durham gebouwd.
Onze tocht ging weer verder naar het kleine dorpje Bamburgh met het machtige Bamburgh Castle en het kerkje waar het graf en een groot monument voor een lokaal meisje is. Deze Grace Darling (alleen de naam is al mooi) redde samen met haar vader de vuurtoren wachter, 9 bemanningsleden van een schip en werd een heldin. Ze kwam in het nieuws, in alle kranten, kreeg huwelijksaanzoeken, maar wilde gewoon het dorpsmeisje blijven dat ze altijd geweest was. Ze stierf 4 jaar later aan TBC en kreeg dit indrukwekkende monument op het kerkhof. Je kunt in het dorp zelfs Grace Darling Bier kopen.

Even verderop ligt het gehuchtje Seehouses, waar vandaan boottochten naar de Farne Islands: het paradijs voor vogels,vertrekken. Hier heb je heel veel kans om van mei t/m juli grote groepen Puffins te zien. Je moet je wel goed beschermen, vooral als er jongen zijn, want de vogels schijten op je of vallen je zelfs aan.

Terug via Gateshead (zit aan Newcastle vast) voor een stop bij de gigantische Angel of the North: ontworpen door Sir Anthony Gormley als herinnering aan de vroegere industrie en mijnen, waar bijna de hele bevolking zijn brood in verdiende en waardoor Newcastle belangrijk werd. Gormley wikkelde zichzelf in plastic en diende als mal, het is dus zijn lichaam dat we zien in de engel (lekker kontje en mooie benen).

De laatste dag brachten we een kort bezoek aan Durham, een mooi stadje midden in het voormalige mijnbouwgebied. De Durham Miners waren bijzonder bijgelovig:  ze wasten zich van top tot teen als de dienst er op zat, maar er moest altijd één klein vies plekje overblijven, anders wachtte er ongeluk! En als ze ’s morgens naar de mijn liepen en ze kwamen een vrouw tegen, dan moesten ze terug naar huis en de route opnieuw lopen. Ben benieuwd hoe vaak ze te laat begonnen met hun werk! Durham Cathedral is een juweeltje! Het ligt aan een plein, waar ook Durham Castle ligt en waar prachtige gebouwen als het Hospital liggen. De kerk is heel ruim en prachtig gedecoreerde zuilen. Toegang is gratis.
Als laatste bezochten we net buiten Durham The Bowes Museum, gebouwd door afstammelingen van een rijke mijneigenaar en familie van de Queen Mother. Een van de afstammelingen werd verliefd op Josephine, een Franse danseres. Ze hielden allebei ontzettend van kunstvoorwerpen, schilderijen en alles wat daar bij hoort, hadden een dikke portemonnee en begonnen met verzamelen. Ze lieten het Bowes Museum bouwen om het publiek kennis te laten maken met de kunst en zouden zelf gaan wonen op de bovenverdieping. Helaas maakten zij de opening niet meer mee.
Het museum ziet er uit als een soort mini Paleis van Versailles: heel vreemd in dit Engelse landschap. Binnen vindt u schilderijen, ook van Josephine zelf, kunstvoorwerpen, een mooie tijdelijke tentoonstelling en de Silver Swan: een mechanische zwaan, die op gezette tijden in werking gesteld wordt.

Ons bezoek zat er weer op, want de HBM in Londen in het Wembley Stadion, waar we maandag de hele dag afspraken hadden met Britse bedrijven in het toerisme wachtte op ons, dus op de trein en in 2.5 uur stonden we midden in Londen en reisden we naar ons hotel bij het Wembley Stadium.

Ik hoop dat veel Nederlanders dit fantastische gebied ook gaan verkennen en wil Visit Britain hartelijk danken voor de organisatie van onze trip!