Het gebied ten noorden van Ullapool: Assynt is een indrukwekkend of ‘awesome’ gebied zoals Amerikanen zouden zeggen. Hele geprononceerde bergen, schitterende luchten, die per seconde wijzigen, smalle, kronkelige weggetjes met onverwachte ‘hidden dips’ zodat je zo maar tegenover een tegenligger staat, talloze grote en kleine lochs en de zee is nooit ver weg.
Tel daar dan bij dat het een Geopark is d.w.z. er is iets bijzonders aan de geologie en dat wordt met subsidie getoond en uitgelegd aan het publiek en je hebt een stuk Schotland dat heel bijzonder is.
We maakten vandaag een rondtocht eerst naar Knockan Visitor Centre, waar op grote stenen en panelen uitgelegd wordt hoe het komt dat de 
aardlagen zo door elkaar gehusseld zijn. Door het schuiven van de aardlagen, de botsingen, daarna de ijstijd zijn veel delen opgeschoven, omhoog gedrukt, andere lagen weer in kloven gevallen etc.etc. Het kan dus zo maar voorkomen, en dat doet het hier ook, dat de oudste lagen 5000 miljoen jaar oud nu zichtbaar zijn voor ons blote oog. Gek en interessant!
Daarna reden we langs de resten van een heel klein kasteeltje Ardvrech Castle, ook daar natuurlijk even rondgekeken. Net als bij bijna alle Schotse kastelen is er hevig om gevochten tussen de clans onderling, maar uiteindelijk werd het verlaten en verviel het helemaal.
In Lochinver was weer een bezoekerscentrum met uitleg, nu op glazen panelen. Hier werd niet 
alleen de geologie, maar werden ook de planten en dieren besproken. Mooi!
Toen begon de eigenlijke spannende tocht. Zoals ik al meldde: kronkelen, schitterende uitzichten, veel uitzichtplekken en uiteindelijk eindigde de weg bij Stoer Lighthouse. Het was intussen droog geworden, dus toch maar aan de wandel. Langs de kust met gigantische rotsen, 
golven, raar gevormde punten, richels tot aan The Old Man of Stoer, een kolom in zee. Vanaf dat punt landinwaarts door drassige stukken terug naar de vuurtoren. Heerlijk! Toen ik net zei dat we geluk hadden met het weer, begon het enorm te hagelen en later te regenen, dus we kwamen toch nog koud en nat terug bij de auto.
Gelukkig was daar The Blue Van, die koffie, soep, chocomel verkocht. Heerlijk warm en lekker gekletst met de eigenaresse, die ons vertelde dat het hier de mooiste zomer sinds langs geweest was en dat het pas sinds 2 dagen was begonnen te regenen en hagelen. Wat zijn we toch een “geluksvogels” dat we de eersten mogen zijn die lekker natregenen en bekogeld worden met hagelstenen!
Onderweg zagen we ook nog hele ruig uitziende 
koeien, die midden op de weg liepen en zich niet veel van auto’s aantrokken.
Nog even bij The Bones Caves gekeken, maar dan moesten we weer 2 km. heen en 2 km. terug lopen en we waren nog nat, dus dat zagen we niet zitten. Er zijn 4 grotten, waar je in kan. Morgen misschien.
Terug naar ons mini mini huisje The Beach Hut, 
kachel aan, koffie: het leven is goed.
Wordt vervolgd
Tina Somberg 