Donderdag: regen en storm! De bomen zwiepen heen en weer en ook wij kunnen nauwelijks op de been blijven. Balen!
Maar gewoon op pad met ons busje richting Eilean Donan Castle: de meest gefotografeerde ruine van Schotland. De rit er naar toe was prachtig door indrukwekkend landschap maar van de schitterende Torridon Mountains zagen we niet veel. Aangekomen bij het kasteel waaide het zo hard dat we bijna van de brug ernaartoe waaiden, maar gelukkig bleef iedereen veilig op de brug en niet in de afgrond.
De koffie smaakte heerlijk en we hadden heel veel geluk dat we zo vroeg waren. Op het moment dat wij weer vertrokken stond er een rij van minstens een half uur voor de koffie en de toiletten.
Door naar Skye en wel het zuidelijke stuk Sleat: de tuin van Skye. Vruchtbaar land, koeien, schapen, zo nu en dan een restant van een kasteeltje en uiteindelijk het Clan Donald op het terrein van Armadale Castle. Prachtige tentoonstelling over de geschiedenis van Schotland en de MacDonalds in het bijzonder. Het regende echter nog steeds, dus de prachtige tuin werd niet verkend!
We haastten ons naar het gezellige restaurant voor een ‘droge’ lunch en toen weer in ons busje.
Schitterende detour gemaakt door een miljoenen jaren oud gebied, maar ja het wordt eentonig, we zagen er niet zo veel van door de mist en regen. Heel af en toe klaarde het even op en dan was het uitzicht fabuleus!
Een andere weg door de Torridons naar Shieldaig: een piepklein dorpje aan het water voor de toiletstop, even lopen, want het was intussen droog en een kopje koffie en toen het laatste stuk weer langs Loch Maree.
Hoewel het een verregende dag was, hebben we toch nog wel genoten, want Schotland is ook mooi als het donker en dreigend is.
Voor de verandering weer heerlijk gegeten in The Old Inn, waar we zo verwend worden! De lekkerste gerechten en zo veel keus, dat het maar goed is dat we hier 5 nachten blijven, zodat we elke keer iets anders kunnen kiezen.
Intussen hopen we natuurlijk wel dat het morgen mooi weer is, want dan staat de boottocht op een supersnelle rubberboot op het programma en hopen we dolfijnen en misschien wel walvissen te zien.
Vrijdag: stralend weer, dus eerst heel opgewekt met zijn 6en naar het VVV waar onze gids voor vandaag ons de archeologie van het gebied zou laten zien. Lekker koffie gedronken en toen met de auto eerst even naar zijn huis op de heuvel om een voorbeeld van een round 
house te zien. Daarna op pad. Er waren een aantal funderingen van round houses gevonden, waarvan we er een paar zagen. Heel interessant en hij vertelde enthousiast. Het was soms behoorlijk drassig maar verder ging het allemaal prima omhoog en veel omlaag.
Na ruim 1.5 uur waren we weer beneden. Heel tevreden. Een deel ging meteen lunchen, maar ik ging terug naar het hotel, want mijn batterij van de camera moest opgeladen.
Lekker in het zonnetje 
gezeten en om 14.00 begon het grote avontuur: onze boottocht in een supersnelle rubberboot om dolfijnen en hopelijk ook walvissen te zien.
Helemaal ingepakt gingen we om 14.30 weg met 12 man in de boot.
Wat een snelheid! De tranen liepen me in het begin over de wangen en het schokte behoorlijk maar wat gaaf!
Na een half uurtje werden we ineens omringd
door een school dolfijnen, die er een spelletje van leken te maken om om de boot heen te zwemmen en te springen. Prachtig gezicht, maar krijg dat maar eens op de foto. Van de 30 foto’s of zo zag je er op 2 een dolfijn, nou ja in ieder geval bewijs dat ze er waren!
Later zagen we bij een grote groep vogels nog 2 haaien, maar daarvan heb ik geen bewijs, misschien heeft één van de anderen die op de foto gekregen.
Na 3 uur terug, koud ondanks de pakken en helemaal stijf, maar een belevenis die geen van allen had willen missen.
Tina Somberg 