Hoewel ik Schotland behoorlijk goed ken, zijn er toch nog delen waar ik nog nooit geweest ben. Wil je dan een bijzondere reis samenstellen, die andere touroperators niet aanbieden, dan betekent dat dat je er naar toe moet om alles met eigen ogen te zien. En dat is natuurlijk absoluut geen straf!
Omdat ik toch naar de Visit Scotland Expo in Edinburgh zou gaan om gesprekken te voeren met Schotse touroperators, hotel eigenaars, tourist information mensen etc.etc. kon dat mooi gecombineerd worden.
Met het openbaar vervoer was geen optie, dus alle twijfels en zenuwen aan de kant gezet en gewoon met de eigen auto naar Schotland vertrokken. Gelukkig had ik wel gezelschap van mijn vriendin Janny, dus konden we met 4 ogen opletten of ik bijv. wel netjes aan de linkerkant bleef rijden.
Bij Lockerbie, waar jaren geleden de ramp met de Boeing plaatsvond, had ik een Tibetaans klooster gevonden en was wel heel benieuwd hoe dat er uit zou zien in het Schotse landschap. Dat werd dus onze eerste stop. Het leek wel een felgekleurde bloem in een kaal en bruin-grijs landschap. Heel bijzonder! Dit is echt een aanrader: zo onverwacht en zo mooi!
Aan het einde van de middag moesten we in het spitsuur door Glasgow: toen we daar zonder ongelukken weer uit waren wist ik zeker dat het met het rijden wel goed zat.
De B&B in Helensburgh, die ik kort geleden via internet gevonden had was ons eerste overnachtingsadres. Prachtig en zulke hartelijke eigenaren. Ben blij dat ik die opgenomen heb in het bestand. Een mooie kamer, een eigen Ipod, prima bedden en goede badkamer en de serre die fungeert als guest lounge en ontbijtkamer was ideaal.
Vol met tips van de eigenaren vertrokken we naar de bonnie bonnie banks of Loch Lomond: badend in het zonnetje! Een mooie tocht en stop aan het einde van het meer, waar we in een piepklein restaurantje de lekkerste koffie dronken van de hele reis, maar dat wisten we toen nog niet.
Ik had een afspraak met de eigenaar van een hotel, dat de volgende maand geopend zou worden in Glencoe en het overtrof alle verwachtingen! Als je iets heel bijzonders te vieren hebt, dan zou je daar een nachtje moeten verblijven. De suites hebben een gigantische grote en luxe ingerichte woon- en slaapkamer en vanuit het prachtige bad heb je het prachtigste uitzicht op Glencoe Glen. Een overnachting is zeer prijzig, maar je voelt je volgens mij de koning/koningin van Schotland als je daar verblijft.
Vervolgens bracht de eigenaar ons naar vrienden van hem vlakbij, die een B&B aan het meer hadden. We werden enorm hartelijk ontvangen en de B&B was brandschoon en gezellig ingericht. Dale, de eigenaar, wist niet wat hij het eerst en het laatst wilde vertellen over hun drijfveren om een B&B te beginnen, over de prachtige streek en wat je er allemaal kon zien en doen. Na een uur vertrokken we met tuitende oren, maar wel heel blij, want dit is een super adres!
Bluebell Guest House in Inverness had ik al vaak aan de buitenkant gezien als ik daar met een groep gasten in de touringcar voorbij kwam, maar nu kon ik gelukkig ook kennis maken met de eigenaars en er een nachtje verblijven. Prima adres en aardige mensen. Wat heb ik dat toevallig toch allemaal goed ingeschat. Het blijft altijd maar afwachten of adressen zo goed zijn als je denkt.
De volgende ochtend vertrokken naar de noordwest kust, die ik niet kende. Spannend! Een prachtige tocht door een heel kaal en onherbergzaam gebied met bergen, kloven en meren. De eerste stop was bij Corrieshalloch Gorge, een diepe kloof waar je mooi in kon kijken vanaf de hangbrug en het uitzichtplateau. Helaas regende het en was het heel koud, maar mooi was het wel.
Verder naar de kust en bezoek aan de subtropische tuin Inverewe Garden van The National Trust for Scotland. Ik had er al zoveel over gehoord, maar kon het nu zelf zien. Een juweeltje! Hele bijzondere planten en vanaf alle punten uitzicht op zee met bergen rondom.
Aan het einde van de dag kwamen we in Gairloch High Lodge hotel, hoog gelegen in Charlestown, onderdeel van het dorpje Gairloch. Toen we aankwamen hoopten we dat we een kamer zouden krijgen met uitzicht op de baai en jawel! We kregen net die kamer, die we zo graag wilden. Dat was ook niet zo verwonderlijk, want we waren die nacht de enige gasten! Lekker zitten kletsen met de eigenaar over het programma dat ik voor deze regio had opgesteld, wat veranderingen aangebracht en hij belde naar Hebridean Cruises om een boottocht voor de volgende ochtend voor ons te regelen.
Bekaf doken we al vroeg ons bed in, blij dat we hier 2 dagen konden blijven.
De volgende dag naar het haventje gelopen en toen bleek dat de geplande boottrip niet door ging. Een groep Fransen was niet op komen dagen en voor 2 mensen kon hij de supersnelle Orca speedboat niet inzetten. Jammer! Toen er ook nog een Duitse touroperator bij het hokje kwam, die ook aan het kijken was of hij een reis zou samenstellen in dit gebied, besloot de eigenaar ons toch maar een tripje aan te bieden, maar dan in een andere boot.
Maar goed ook, want deze boot had nog een dakje en je kon een beetje uit de wind zitten. We waren nog maar net weg, toen de ‘huis’ dolfijnen Gin and Tonic genoemd opdoken en een stuk met ons mee zwommen. Geweldig! We zagen ook zeehonden, maar de walvissen waren helaas vertrokken omdat schepen van de marine met sonar bezig waren, waar zij niet zo van hielden. Heel jammer!
Tot op het bot verkleumd kwamen we na 2 uur terug. Het was mooi, maar wel heel fris. Ik denk dat het maar goed was, dat we de tocht niet met de open Orca gemaakt hadden.
Na warme koffie en wat lekkers konden we de hele wereld weer aan en vertrokken naar het Heritage Centre in het andere deel van het dorp. Heel klein en een suppoost die bijna net zo oud was als de voorwerpen, die tentoongesteld werden, maar wel super vriendelijk. Ik kreeg het uitgebreide boekje over het museum mee en moest maar bellen of mailen als ik met een groep zou komen, want dan konden zij wel iets bijzonders regelen.
Eigenlijk hadden we afgesproken dat ik deze dag niet zou hoeven rijden, maar het leek mij geweldig om over een single track road naar Red Point te rijden: een duinlandschap met zandstrand. Dus stapten we toch maar in de auto en gingen op pad. Schitterende rit! Het weggetje werd steeds smaller, de hellingen steeds steiler, maar een uitzicht om te zoenen! Koffie gedronken in het dorpje Badachro in Badachro Inn, dat aan het meer lag. Het was een beetje te koud om op het prachtige terras te zitten, maar ook binnen kon je het hele meer met de bergen er achter prima zien.
Lekker even rondgescharreld op het strand en op ons gemak weer terug over de smalle weg. We wisten nu wat we konden verwachten, dus genoten nog meer dan op de heenweg.
De dag was nog niet om en om op je hotelkamer te gaan zitten vonden we geen optie, dus nog maar een ritje naar het noorden richting de oude vuurtoren van Rhua Rheidh.
In het begin was het een gewone tweebaans weg, maar opeens: heel smal, heel steil, ontzettend bochtig en magnifieke luchten en spiegelingen in het water.
Janny werd er echter wel heel zenuwachtig van en durfde de laatste 1.5 km. die we nog moesten rijden naar de vuurtoren niet meer verder. De weg zag er inderdaad ook wel heel eng uit, net een achtbaan. Bij een passing place gekeerd en een mooi plekje gezocht om ons diner, dat bestond uit heerlijke verse broodjes met kaas en tomaat te verorberen. Je kan het minder treffen!
Ook nu rolden we heel snel in bed en in slaap!
Voorlopig de laatste dag van ons verkenningsreisje: 500 km. naar Edinburgh. Van te voren dacht ik dat we wel heel laat aan zouden komen, maar dat viel uiteindelijk wel mee. Erger was dat het vaak behoorlijk hard regende en dat rijdt niet zo ontspannen.
Toen we bij Loch Leven kwamen, waar op een eilandje de ruïne van een kasteel staat waar Mary Queen of Scots opgesloten gezeten had, was het zo koud en nat, dat we geen zin hadden om met het bootje er naartoe te varen. We namen genoegen met wat foto’s en een boekje over het kasteel en Mary.
Weer in het spitsuur, maar nu was het Edinburgh en dat viel niet mee. Ze waren erg aan het breken, zodat ons navigatiesysteem niet goed werkte en toen we eindelijk al zwetend in de goede straat waren, zagen we het hotel te laat en moesten eerst weer een stuk om om weer in de goede straat te komen.
Mijn kamer keek uit op Edinburgh Castle: fantastisch! Heerlijk gegeten op Grassmarket, de uitgaansbuurt van Edinburgh.
De volgende dag vertrok ik vroeg naar de beurs en ging Janny alleen op pad in Edinburgh.
Ik kon merken, dat het mijn 3e keer was op de beurs, want ik wist nu een beetje hoe je dingen moet vragen en regelen en had ook het gevoel dat ik wat serieuzer genomen werd. Je moet gewoon niet laten merken, dat je weinig ervaring hebt en dat je een 1 vrouws bedrijf bent, dat helpt echt! Ik kwam er met goede afspraken vandaan.
Helemaal suf gepraat na ong. 25 ontmoetingen was ik om 18.00 weer in het hotel. Heel tevreden, maar blij dat ik de volgende dag niet weer hoefde en de gezellige netwerk avond liet ik voor wat het was. Er komt nu eenmaal een eind aan alle energie.
Gegeten in The Last Drop op Grassmarket, maar die haalde het niet bij het restaurant van de vorige avond. Het personeel had geen enkele interesse voor de klanten en de kok had wat blikken opengetrokken. Balen!
De laatste dag in Edinburgh hebben we apart ons ding gedaan. Ik heel veel gelopen en een aantal musea bezocht, Janny gewinkeld en een tour in de sightseeing bus gemaakt. Allebei tevreden.
Helaas brak de laatste dag al weer aan van ons bezoek aan Schotland. Jammer, maar wel lekker om weer naar huis te gaan, want van al die indrukken wordt je wel heel druk in je hoofd.
De overweldigende Rosslyn Chapel bezocht en uitgebreid geluncht in Jedburgh tegenover de enorme ruïne van de abdij en toen op ons gemak richting Newcastle. Misschien wel een beetje te veel op ons gemak, want we waren uiteindelijk 5 minuten voor de laatste mogelijkheid om in te checken in de haven. Foei!
Voor straf kwamen we op het dek met de vrachtwagens, een benauwd gevoel!
Onze laatste maaltijd aan boord, heel duur, maar ja je kunt niets anders, en lekker geslapen in onze hut. Het was prachtig weer en de zonsondergang was schitterend om te zien.
Toen we echter nog maar net in bed lagen, begon het te regenen en het bleef regenen tot na onze ontscheping. Een troosteloze aankomst in IJmuiden en heel druk, wat we op een zaterdagmorgen om 10 uur eigenlijk niet verwacht hadden.
Gelukkig klaarde het op en reden we het laatste stuk naar Almelo in een lekker zonnetje.
Heel tevreden met wat we allemaal gezien hadden zaten we ’s middags thuis weer aan de koffie.
Veel inspiratie opgedaan en de volgende dag meteen weer aan het werk om al die nieuwe ideeën om te zetten in nieuwe reizen en een aantal nieuwe accommodatie adressen toe te voegen op mijn site.
Voor herhaling vatbaar!
Kijk hier voor de reis die uit dit bezoek is voortgevloeid.
Tina Somberg 